۲۰ اکتبر ۲۰۲۵- محققان در یک مطالعه‌ ی امکان ‌سنجی که در نشریه Frontiers in Endocrinology منتشر شده است، بررسی کردند که چگونه سطح قند خون شبانه (از نیمه‌ شب تا ۶صبح) در زنان مبتلا به هایپرگلایسمی بارداری با میزان فعالیت بدنی یا رفتارهای بی تحرکی یا نشسته ی آنها در طول روز ارتباط دارد. هایپرگلایسمی بارداری شامل دیابت بارداری(GDM)  و عدم تحمل گلوکز بارداری (GGI) است. در بیشتر بیماران، هدف درمانی دستیابی به کنترل مناسب قند خون در طول روز است، زیرا اندازه‌ گیری قند خون شبانه دشوارتر است. با این حال، اندازه‌ گیری قند خون ناشتا در صبح بازتابی از سطح قند خون شبانه است، و افزایش آن با تولد نوزادان بزرگ ‌تر از سن بارداری(LGA)  و خطر دیابت نوع ۲ در آینده مرتبط است.

پایش مداوم قند خون (CGM) این محدودیت را برطرف کرده و امکان بررسی تغییرات ۲۴ ساعته قند خون را فراهم می ‌کند. ترکیب CGM با حسگرهای حرکتی پوشیدنی، ابزاری قدرتمند برای بررسی تعامل رفتارهای سلامت و تنظیم قند خون فراهم آورده است.

در این مطالعه، داده‌ های ثانویه از یک آزمایش امکان‌ سنجی بررسی شد که در آن ۱۳ زن باردار در هفته ۳۱بارداری به مدت یک هفته باCGM  مدلDexcom G6  و ساعت حرکتی ActiGraph Insight تحت پایش قرار گرفتند. فعالیت بدنی به سه سطح تقسیم شد: فعالیت سبک (LPA)، فعالیت متوسط تا شدید(MVPA)، و رفتار نشسته یا بی تحرک(SED).داده‌ های حرکتی به معادل‌ های متابولیک وظیفه((METs[1] تبدیل شدند و حداقل ۶۰۰دقیقه داده ی معتبر برای ورود به تحلیل لازم بود.

نتایج نشان داد که شرکت ‌کنندگان به ‌طور متوسط ۶۱ دقیقه MVPA و ۴۵۶ دقیقه رفتار نشسته داشتند. میانگین قند خون شبانه ۹۱میلی‌ گرم/دسی ‌لیتر بود و ۸۵ درصداز زمان پایش، قند خون در محدوده طبیعی(۶۰–۹۹ میلی گرم در دسی لیتر)باقی ماند. کمتر از ۱ درصدمقادیر خارج از محدوده، پایین ‌تر از حد طبیعی بودند.

پس از تعدیل متغیرهایی مانند سن بارداری و مدت استفاده از دستگاه، مشخص شد که با هر ۱۰دقیقه افزایش در MVPA، میانگین قند خون شبانه ۰.۸۶میلی ‌گرم در دسی ‌لیتر افزایش می ‌یابد و سطحAUC  نیز به میزان ۳۱۳ میلی ‌گرم در دسی ‌لیتر افزایش می ‌یابد. این روند در فعالیت سبک یا رفتار نشسته مشاهده نشد.

این یافته‌ ها با شواهد قبلی که نشان می‌ داد فعالیت بدنی باعث کاهش قند خون در افراد مبتلا به هایپرگلایسمی می ‌شود، در تضاد است. یکی از دلایل احتمالی این نتیجه غیرمنتظره، افزایش مصرف کربوهیدرات پس از فعالیت بدنی شدید است، که به دلیل نبود داده‌ های دقیق غذایی قابل بررسی نبود. همچنین، اختلال خواب در شرکت ‌کنندگان می ‌تواند عامل دیگری باشد که بر تنظیم قند خون شبانه تأثیر می‌ گذارد.

از آنجایی که قند خون بالا در شب با افزایش خطر تولد نوزادانLGA  و دیابت آینده مرتبط است، بررسی و اعتبارسنجی این الگو اهمیت زیادی دارد.

این نخستین مطالعه‌ ای است که CGM و حسگرهای حرکتی را برای بررسی ارتباط بین قند خون شبانه و الگوهای رفتاری روزانه ترکیب کرده است. این رویکرد می ‌تواند به توسعه ابزارهای بازخورد تطبیقی و شخصی‌ سازی ‌شده برای مدیریت قند خون در دوران بارداری کمک کند. پژوهش‌ های آینده باید شامل نمونه‌ های بزرگ ‌تر، پایش دقیق تغذیه و خواب، و استفاده از فناوری ‌هایی مانند دوربین تلفن همراه برای ثبت الگوهای ۲۴ساعته زندگی باشند تا تعامل پیچیده بین خواب، تغذیه، ریتم‌ های زیستی و تنظیم قند خون در بارداری بهتر درک شود.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20251020/Physical-activity-linked-to-higher-overnight-glucose-in-pregnancy-hyperglycemia.aspx